Ochrona środowiska naturalnego w powiecie jasielskim.

Człowiek może i powinien czynić sobie ziemię poddaną – ale ma to czynić na wzór Stwórcy – tworzyć, nie niszczyć. Człowiek jest zobowiązany przez Boga do troski o całą przyrodę, a nie tylko o to, co jemu wydaje się pożyteczne. powyższy wniosek wynika z biblijnego opowiadania o potopie, w którym Bóg nakazuje Noemu, aby ratował wszystkie gatunki zwierząt: czystych i nieczystych (Rdz 7,1-3). Po opadnięciu wód potopu Bóg zawiera przymierze nie tylko z człowiekiem, ale i z całą przyrodą (Rdz 8, 21-22). Objawienie mówi nie tylko o panowaniu człowieka nad przyrodą, ale również konieczności szacunku dla niej. W świetle Starego Testamentu cała ziemia należy do Boga: „Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia” (Ps 24,1). człowiek jest zarządcą, któremu to dobro powierzono. Powinniśmy chronić naturalne środowisko nie tylko ze względu na pożytek, jaki nam przynosi, lecz także dla wewnętrznych wartości wszystkiego, co stworzone. Całe dzieło Boże jest piękne, pełne majestatu i cudów przyrody, jest odbiciem piękna Bożego. Człowiek, używając dóbr natury, zobowiązany jest szanować jej prawa. Tym, który niszczy i dewastuje, jest według Biblii szatan, a człowiek tylko wtedy, gdy poddaje się pokusie i zrywa łączność z Bogiem. Według Biblii przyczyną nieszczęścia i zła jest grzech, który zakłóca porządek w świecie stworzonym przez Boga. Ponadto ochrona środowiska jest wypełnieniem przykazania miłości. Na ziemi jesteśmy pielgrzymami i przechodniami: „Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, lecz ziemia trwa po wszystkie wieki” (Koh 1,4). Po nas przyjdą inni, nie możemy więc zostawić w spadku pustkowia i bezładu. Ekologia jest wezwaniem do właściwej postawy człowieka wobec otaczającego świata. Bóg stworzył świat dobry. To dobre stworzenie powierzył człowiekowi, aby je rozwijał i panował nad nim, kontynuując dzieło Stwórcy. Przez nieposłuszeństwo człowieka na świat wszedł grzech i śmierć. Jednak Bóg nie pozwolił, aby nad tym, co stworzył panował grzech i śmierć. Zesłał On swojego Syna, który przyjął ciało ludzkie, złożone z tych samych pierwiastków, co naturalne środowisko; tym samym odnowił to środowisko, uświęcił i ukazał jego wartość. Jezus kochał środowisko, w którym żył. Wędrując po ziemi palestyńskiej korzystał z jej owoców. Do ustanowienia sakramentów posłużył się owocami ziemi takimi jak: chleb, wino, woda, olej. Gdy nauczał, używał obrazów i porównań zaczerpniętych z życia. Do dziś jest obecny pośród nas pod postaciami chleba i wina. Według Biblii człowiek jest nie tylko panem i gospodarzem ziemi, ale i opiekunem odpowiedzialnym za jej kształt. Pełniąc to zadanie w imieniu Pana Boga, tworząc dobro, powinien zachować szacunek dla całego stworzenia. OCHRONA ŚRODOWISKA JEST MORALNYM OBOWIĄZKIEM CZŁOWIEKA.

Z homilii Papieża Jana Pawła II wygłoszonej podczas Liturgii Słowa w Zamościu 12 czerwca 1999 roku.

Degradacja środowiska godzi w dobro stworzenia ofiarowane człowiekowi przez Boga-Stwórcę jako nieodzowne dla jego życia i rozwoju. Istnieje powinność należytego korzystania z tego daru w duchu wdzięczności i szacunku [z każdego daru, również i z tego, którym jest dzisiejszy deszcz]. Z drugiej zaś strony świadomość, że dar ten przeznaczony jest dla wszystkich ludzi, stanowi dobro wspólne, rodzi również właściwe zobowiązanie względem drugiego człowieka. Dlatego też uznać trzeba, że wszelkie działania, które nie uwzględniają prawa Boga do swego dzieła, jak i prawa człowieka obdarowanego przez Stwórcę, sprzeciwiają się przykazaniu miłości. (…) Trzeba zatem uświadomić sobie, że istnieje ciężki grzech przeciwko środowisku naturalnemu obciążający nasze sumienia, rodzący poważną odpowiedzialność przed Bogiem-Stwórcą».

 

Jeżeli mówimy o odpowiedzialności przed Bogiem, to mamy świadomość, że tu już nie chodzi tylko o to, co we współczesnym języku zwykło się nazywać ekologią. Nie wystarczy upatrywać przyczyny niszczenia świata jedynie w nadmiernym uprzemysłowieniu, bezkrytycznym stosowaniu w przemyśle i rolnictwie zdobyczy naukowych i technologicznych, czy w pogoni za bogactwem bez liczenia się ze skutkami działań w przyszłości. Chociaż nie można zaprzeczyć, że takie działania przynoszą wielkie szkody, to jednak łatwo dostrzec, że ich źródło leży głębiej, w samej postawie człowieka. Wydaje się, że to, co najbardziej zagraża stworzeniu i człowiekowi, to brak poszanowania dla praw natury i zanik poczucia wartości życia.

Prawdziwa ochrona środowiska to nie działania zmierzające do zupełnego zaprzestania ingerencji człowieka w przyrodę i zachowania jej w absolutnie nienaruszonym stanie, ale harmonijne współistnienie i wspólny rozwój człowieka wraz z otaczającym go światem. Nie jest to problem technologiczny nowych wynalazków, które by ograniczyły emisję trujących pyłów i ścieków, ale przede wszystkim nowy styl życia odrzucający konsumpcję za wszelką cenę, a na pierwszym miejscu stawiający solidarność między ludźmi i wynikający z niej nowy stosunek do przyrody.

Prymat człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boże, nad całą przyrodą jest w katolickiej myśli społecznej czymś oczywistym, niemniej nie można tego rozumieć jako akceptacji postawy bezwzględnej dominacji. Przeciwnie, uprzywilejowana pozycja człowieka w świecie przyrody nakłada na niego, oprócz uprawnień, również obowiązki. Człowiek używając zasobów naturalnych do własnych celów powinien brać pod uwagę naturalny porządek przyrody i szanować immanentną celowość, jaką Bóg zawarł w każdej rzeczy.

Gwałtowny rozwój techniki i przemysłu, jaki miał miejsce w czasach nowożytnych, spowodował naruszenie równowagi ekologicznej w skali globalnej, co w konsekwencji zwraca się również przeciw całemu gatunkowi ludzkiemu. Dlatego też ten początkowo marginalny problem zajmuje coraz więcej miejsca również w nauce społecznej Kościoła. Po raz pierwszy w dokumentach Stolicy Apostolskiej pojawił się w encyklice Populorum progressio Pawła VI i od tej pory stale przewija się w nauczaniu papieskim.

 

Sekty i lewicowe ruchy ekologiczne.

Człowiek został stworzony na podobieństwo Boże. Tylko inteligentny Stwórca mógł powołać do życia gatunek ludzki. Stąd też nie znajdziemy rozwiązania ludzkich problemów identyfikując się z naturą, obejmując i przytulając do drzew czy też – jak zalecają „ekolodzy” – przysłuchując się Ziemi. To bunt człowieka przeciwko Bogu, Stworzycielowi, jest przyczyną zła, a rozwiązaniem problemów jest Jezus Chrystus, Jego śmierć na Krzyżu.

Oczywiście, zanieczyszczenie i bezsensowna eksploatacja środowiska są głupie i niewłaściwe. Ale głupotą i złem jest również czczenie Matki Ziemi, traktowanie każdego stworzenia jako świętości, stawianie zwierząt i sił natury na równi z człowiekiem. Tylko człowiek został stworzony na Boże podobieństwo, a rośliny i zwierzęta zostały mu dane jako pokarm (I Moj. 1,29; 9,3)

Jako chrześcijanie mamy być wzorem we wszystkim, również w trosce o nasze środowisko, przede wszystkim jednak bądźmy wierni Bogu. Nie wolno nam nikogo potępiać, ale nie możemy się modlić np. z czcicielami Matki Ziemi. Dlaczego? Bo nie o naszą chwałę chodzi, ale o chwałę Stwórcy. Bóg – Stwórca – nie może być traktowany jak jedno z wielu bóstw. Tego czynić nam nie wolno. Tu nie chodzi o tolerancję, czy przychylność wobec wyznawców innych religii. Tu chodzi o bojaźń wobec Boga. Jest tylko jeden Bóg – Bóg Biblii, jedynie Jemu należy się chwała i jedynie do Niego należy zanosić modlitwy.

Pismo Święte daje nam mocną podstawę do rzetelnego i odpowiedzialnego traktowania dóbr naturalnych, jakie Bóg powierzył człowiekowi we władanie (Ps. 8,6-10). Grzeszne korzystanie z zasobów planety Ziemia doprowadziło do stanu, w jakim się ona znajduje obecnie. Każdy, kto zabiega o ochronę środowiska powinien znaleźć w chrześcijanach ochotnego wspólnika, pod warunkiem wszakże, że pod płaszczykiem szczytnych haseł nie kryje się stary zwodniczy podstęp, aby stworzenie – zamiast Stwórcy – uczynić przedmiotem hołdu i czci.

 

Państwowy monitoring środowiska – cele i organizacja

 

Państwowy monitoring środowiska (PMŚ) jest systemem pomiarów, ocen i prognoz stanu środowiska oraz gromadzenia, przetwarzania i rozpowszechniania informacji o środowisku. Jego celem jest wspomaganie działań na rzecz ochrony środowiska poprzez systematyczne informowanie organów administracji rządowej, samorządowej i społeczeństwa o:

•jakości elementów przyrodniczych, dotrzymywaniu standardów jakości środowiska lub innych poziomów określonych przepisami oraz obszarach występowania przekroczeń tych standardów lub innych wymagań,

•występujących zmianach jakości elementów przyrodniczych, przyczynach tych zmian, w tym powiązaniach przyczynowo-skutkowych występujących pomiędzy emisjami i stanem elementów przyrodniczych.

Rolę koordynatora PMŚ pełni Główny Inspektor Ochrony Środowiska. Inspekcja Ochrony Środowiska, zgodnie z jej ustawowymi kompetencjami, prowadzi badania jakości środowiska i obserwacje jego stanu samodzielnie lub korzysta z wyników badań i obserwacji prowadzonych przez inne organy administracji rządowej oraz samorządowej, które są obowiązane do nieodpłatnego udostępniania danych o stanie środowiska uzyskiwanych w wyniku wykonywania ich zadań własnych.

Na poziomie województwa, zadania Inspekcji Ochrony Środowiska związane z PMŚ wykonuje wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Informacje o środowisku i jego ochronie, pozyskane w wyniku badań monitoringowych, stanowią podstawę opracowywania cyklicznych opracowań o stanie środowiska w postaci raportów i komunikatów. Informacje te, przekazywane do organów administracji rządowej i samorządowej, mogą stanowić podstawę procesów decyzyjnych, umożliwiając wybór właściwej strategii rozwoju gospodarczego i przestrzennego, zarówno w skali kraju jak i poszczególnych regionów.

W ramach bloku stan środowiska, Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie prowadzi badania monitoringowe w zakresie czterech podsystemów:

1. podsystemu monitoringu jakości powietrza,

2. podsystemu monitoringu jakości wód,

3. podsystemu monitoringu hałasu,

4. podsystem monitoringu pól elektromagnetycznych.

 

Stan środowiska w powiecie Jasielskim.

Ponad 1/3 powierzchni powiatu stanowią obszary o szczególnych walorach przyrodniczych, objęte ochroną prawną. Należą do nich:

- Magurski Park Narodowy (gminy: Krempna, Dębowiec, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski),

- Jaśliski Park Krajobrazowy (gmina Krempna) i Park Krajobrazowy Pasma Brzanki (gminy: Brzyska, Skołyszyn),

- rezerwaty przyrody (gminy: Brzyska, Kołaczyce, Nowy Żmigród, Skołyszyn),

- Obszar Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego (gminy: Dębowiec, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski).

 

Podstawowe wskaźniki jakości środowiska takie, jak: estetyka krajobrazu, poziom zapylenia i zanieczyszczenia powietrza szkodliwymi substancjami chemicznymi, klimat akustyczny, jakość wód powierzchniowych i podziemnych, różnorodność biologiczna, itp. kształtuje przede wszystkim działalność ludzka .

 

Do głównych źródeł presji na środowisko na obszarze powiatu jasielskiego należą:

- gospodarka komunalna i gospodarstwa domowe, które są źródłem ścieków wymagających oczyszczania, odpadów i zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza (tzw. niska emisja);

- transport samochodowy, który wpływa przede wszystkim na wzrost zanieczyszczenia powietrza produktami spalania paliw oraz powoduje pogorszenie klimatu akustycznego,

- sektor przemysłu i usług, w tym ciepłownictwo, które są źródłem zanieczyszczeń powietrza i wody;

- rolnictwo, które oddziałuje na duży obszar powiatu i może stanowić przyczynę niekorzystnych zjawisk, takich jak: zakwaszanie i chemizacja gleb, erozja powierzchniowa, eutrofizacja rzek, ograniczenie bioróżnorodności;

- urbanizacja i suburbanizacja, powodujące m.in. zmianę dotychczasowego charakteru wykorzystania przestrzeni, pogorszenie klimatu akustycznego, lokalne zaburzenia stosunków wodnych, a także fragmentację ekosystemów i spadek różnorodności biologicznej.

 

Ocena czystości wód powierzchniowych.

Stan ekologiczny wód powierzchniowych klasyfikuje się przez nadanie im jednej z pięciu klas jakości:

I klasa - stan bardzo dobry

II klasa - stan dobry

III klasa - stan umiarkowany

IV klasa - stan słaby

V klasa - stan zły

Stan ekologiczny monitorowanych części wód Wisłoki sklasyfikowany został jako dobry (II klasa). Stan ekologiczny jednolitej części wód Kłopotnica określony został jako bardzo dobry.

Badania zrealizowane w punkcie pomiarowo-kontrolnym Ropa – Topoliny stanowiły podstawę klasyfikacji potencjału ekologicznego wód Ropy od Sitniczanki do ujścia. Potencjał ekologiczny tej części wód sklasyfikowany został jako słaby (IV klasa), a o wyniku klasyfikacji zadecydowała IV klasa elementów biologicznych.

 

Ocena spełnienia wymagań dodatkowych dla obszaru chronionego:
Wymagania dla bytowania ryb [łososiowatych] -  Wisłoka – Świątkowa, Wisłoka – Żółków, Ropa – Topoliny zostają spełnione.

Nie spełnia wymogów określonych dla bytowania ryb Olszynka – Święcany, a wskaźnikiem decydującym o ocenie był fosfor ogólny.

 

Według danych GUS, na koniec 2012 r. w województwie podkarpackim działało 64 oczyszczalnie ścieków przemysłowych, w tym 31 oczyszczalni biologicznych, 22 mechaniczne, 10 chemicznych i 1 oczyszczalnia z podwyższonym usuwaniem biogenów.

 

Analiza wyników klasyfikacji wskazuje, że 40,4 % jednolitych części wód rzecznych monitorowanych na obszarze województwa podkarpackiego posiada co najmniej dobry stan lub potencjał ekologiczny. Najwięcej części wód (tj. 42,5 %) zostało zaklasyfikowanych do umiarkowanego stanu/potencjału ekologicznego. Słaby stan/potencjał charakteryzował 16,0 % części wód.

W ciągu ostatnich 10 lat jakość wód w rzekach w rejonie Jasła znacznie się poprawiła dzięki budowie kanalizacji i oczyszczaniu ścieków bytowych, oraz (niestety) likwidacji przemysłu w regionie. W efekcie PZW wypuścił do Wisłoki narybek pstrąga – wymagającego do bytowania czystej wody.

 

Jakość powietrza

 

Stężenia dwutlenku siarki zmierzone na stacji automatycznej Jasło-Sikorskiego utrzymywały się na niskim poziomie, podobnie jak na obszarze całego województwa podkarpackiego. Nie odnotowano przekroczeń normy średniodobowej oraz normy ustalonej dla 1 godziny. Maksymalne stężenie średniodobowe dwutlenku siarki obliczone ze stężeń jednogodzinnych, wynosiło 56,6 μg/m3 (45,3 % normy).

Najwyższe stężenie jednogodzinne SO2 wynosiło 88,1 μg/m3 (25,2 % normy). Najwyższe stężenia zanotowano w lutym, co było związane z bardzo dużymi spadkami temperatury powietrza w tym okresie, a tym samym wzrostem emisji zanieczyszczeń ze spalania paliw na cele grzewcze.

Średnie roczne stężenie dwutlenku siarki na stacji Jasło-Sikorskiego wynosiło 10,0 μg/m3

 

Na stacji Jasło-Sikorskiego nie stwierdzono przekroczenia normy średniorocznej dla pomiarów dwutlenku azotu. Średnie roczne stężenie dwutlenku azotu wynosiło 15,8 μg/m3 (39,5 % normy)

 

Poziom zanieczyszczenia powietrza benzenem ze względu na ochronę zdrowia ocenia się w odniesieniu do średniorocznego poziomu dopuszczalnego, wynoszącego 5 μg/m3.

Wyniki uzyskane w 2012 r. w Jaśle wskazują na dotrzymanie dopuszczalnego poziomu średniorocznego benzenu w powietrzu. Średnie roczne stężenie tej substancji wynosiło 2,2 μg/m3 (44 % poziomu dopuszczalnego)

 

Pył zawieszony PM10 o średnicy równoważnej ziaren do 10 μm jest zanieczyszczeniem powstającym głównie w procesach spalania paliw w sektorze komunalno-bytowym.

Istotnym źródłem pyłu są również drogowe ciągi komunikacyjne. Drobny pył posiada zdolność przemieszczania się na duże odległości, do kilkuset kilometrów i przebywania w zawieszeniu do 30 dni. W pyle zawieszonym mogą być przenoszone agresywne związki chemiczne, w tym m.in. metale ciężkie i wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne.

Pomiary prowadzone w ramach monitoringu jakości powietrza w Polsce wskazują, że pył PM10 jest zanieczyszczeniem, dla którego najczęściej występują przekroczenia poziomów dopuszczalnych stężeń. W województwie podkarpackim w 2012 r. na stanowiskach pomiarowych w Rzeszowie, Przemyślu, Jarosławiu, Nisku, Mielcu, Jaśle, Krośnie stwierdzono przekroczenia standardów imisyjnych, ustalonych dla tego zanieczyszczenia. Jedynie na stanowisku w Sanoku nie wystąpiły przekroczenia wartości dopuszczalnych dla pyłu PM10.

W Jaśle w 2012 r. monitoring poziomu zanieczyszczenia powietrza pyłem PM10 prowadzony był na stanowisku Jasło-Sikorskiego. Stężenie średnioroczne pyłu PM10 nie przekroczyło wartości dopuszczalnej i wynosiło 38,5 μg/m3 (96,3 % normy). Nie został jednak dotrzymany dobowy standard imisyjny pyłu PM10, ponieważ odnotowano 60 przypadków stężenia dobowego PM10 przekraczającego wartość 50 μg/m3 (dopuszcza się 35 przypadków).

Przekroczenia normy dobowej pyłu PM10 notowane były w okresie grzewczym, najczęściej w lutym, marcu i listopadzie.

 

W Jaśle na stacji Jasło-Sikorskiego pomiary pyłu PM2.5 prowadzone były przy użyciu metody automatycznej. W 2012 r. stężenie średnioroczne wyniosło 30,9 μg/m3 i stanowiło 123,6 % normy rocznej. Maksymalne dobowe stężenie pyłu PM2.5 odnotowano na poziomie 242 μg/m3.

Analizując wyniki stężenia pyłu PM2.5 w kontekście czasu, w którym wystąpiło narażenie ludzi na ponadnormatywne zanieczyszczenie powietrza pyłem stwierdzić można, że zjawisko takie utrzymywało się w Jaśle przez 31 % roku.

 

Badania wykonane w 2012 r. wykazały, że stężenia arsenu, kadmu, niklu i ołowiu w pyle PM10 w Jaśle nie przekroczyły ustalonych wartości granicznych i utrzymywały się na niskim poziomie.

 

Do najgroźniejszych ze względu na jego rozpowszechnienie w środowisku naturalnym i bardzo silną aktywność rakotwórczą należy benzo(a)piren. Na obszarach miejskich benzo(a)piren w powietrzu pochodzi głównie ze spalania paliw stałych na cele grzewcze oraz z emisji zanieczyszczeń przez środki transportu.

Badania benzo(a)pirenu prowadzone w 2012 r. w wojewódzkiej sieci monitoringu jakości powietrza wykazały przekroczenie wartości docelowej na wszystkich stanowiskach pomiarowych. Najwyższe średnioroczne stężenie benzo(a)pirenu, wynoszące 6,3 ng/m3 (630% poziomu odniesienia), odnotowano w Przemyślu. Na pozostałych stanowiskach pomiarowych średnioroczne stężenia benzo(a)pirenu zawierały się w przedziale 3,3-6,0 ng/m3 (330-600% wartości docelowej).

Na stanowisku pomiarowym w Jaśle średnioroczne stężenie benzo(a)pirenu wynosiło 5,3 ng/m3. Najwyższe stężenia benzo(a)pirenu zanotowane zostały w lutym. W okresach styczeń-kwiecień i październik-grudzień stężenia benzo(a)pirenu przekraczały wartość 1 ng/m3. Od maja do września stężenie benzo(a)pirenu były niskie, kształtowały się na poziomie 0,1-1,0 ng/m3

 

W ciągu ostatnich 10 lat zauważalny jest znaczny spadek emisji zanieczyszczeń pyłowych do powietrza. W 2012 r. w porównaniu do roku 2003, emisja zanieczyszczeń pyłowych z zakładów szczególnie uciążliwych dla czystości powietrza zmniejszyła się o ponad połowę Spadek widoczny jest również w przypadku zanieczyszczeń gazowych: dwutlenku siarki, tlenków azotu i tlenku węgla. W 2012 r. w porównaniu do roku 2003, emisja tych zanieczyszczeń z zakładów szczególnie uciążliwych dla czystości powietrza zmniejszyła się o : 4 6 % dla dwutlenku siarki o 22 % dla tlenków azotu, o ponad 28 % dla tlenku węgla

 

Jakość gleb

 

W powiecie jasielskim znajduje się jeden punkt pomiarowo-kontrolny monitoringu krajowego (nr 437) – w miejscowości Trzcinica (gmina Jasło).

Badania przeprowadzone w 2010 r. wykazały, że jest to gleba kwaśna i nie jest zanieczyszczona metalami ciężkimi takimi jak: kadm, miedź, nikiel, ołów i cynk. Zawartość siarki siarczanowej w glebie była niska, nie stwierdzono także degradacji gleby z powodu zasolenia.

Badania gleb użytkowanych rolniczo w latach 1995-2010 na terenie powiatu jasielskiego wykazały niską zasobność przyswajalnego fosforu i potasu. Wykonane zostały również badania zawartości wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) w glebach.

W latach 2000, 2005 i 2010 stopień zanieczyszczenia badanych gleb określono jako 0, co charakteryzuje gleby niezanieczyszczone, o naturalnej zawartości 13WWA.

 

Pola elektromagnetyczne

 

Badania poziomu pól elektromagnetycznych wykonane na obszarze powiatu jasielskiego w latach 2009-2011 w miejscowościach: Jasło, Krempna, Skołyszyn i Nowy Żmigród nie wykazały przekroczeń poziomów dopuszczalnych w środowisku.

 

Działalność kontrolna

 

Zakres działalności kontrolnej, wykonywanej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie na terenie powiatu jasielskiego, jest bardzo szeroki. Obejmuje m.in. kontrole:

− przestrzegania przepisów o ochronie środowiska,

− przestrzegania decyzji ustalających warunki korzystania ze środowiska,

− eksploatacji instalacji i urządzeń chroniących środowisko,

− przestrzegania przepisów o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,

− przestrzegania przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,

− w zakresie postępowania z substancjami zubożającymi warstwę ozonową oraz produktami, urządzeniami i instalacjami zawierającymi te substancje,

− wyrobów wprowadzanych do obrotu, podlegających ocenie zgodności w zakresie spełniania przez nie wymagań ochrony środowiska,

− przestrzegania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,

− przestrzegania przepisów o bateriach i akumulatorach.

Powyższe zadania realizowane są w ramach kontroli planowych oraz kontroli interwencyjnych.

 

W ewidencji podmiotów korzystających ze środowiska Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Rzeszowie znajduje się 251 zakładów zlokalizowanych na terenie powiatu jasielskiego. – w tym kategoria najwyższego ryzyka, (kontrole co roku) – 7 zakładów:

• LOTOS JASŁO S.A.,
• ORION,
• JASCHEM,
  Zakład Produkcji Specjalnej GAMRAT,
• Cegielnia Bieździadka,
• Nowy Styl,
• JAFAR S.A.- Wydział Produkcyjny w Skołyszynie.

Na podstawie ustaleń kontroli stwierdzono, że nie wszyscy przedsiębiorcy w pełni przestrzegali wymagań ochrony środowiska. Wystąpiły przypadki braku uregulowań formalno-prawnych w zakresie korzystania ze środowiska oraz eksploatacji instalacji z naruszeniem obowiązujących wymagań.

Naruszenia przepisów z zakresu ochrony środowiska stwierdzane podczas kontroli, skutkowały podejmowaniem w stosunku do winnych tych naruszeń działań mających na celu wyegzekwowanie przestrzegania przepisów.

W 2012 r. WIOŚ przeprowadził ogółem 58 kontroli

Załatwiając wnioski o podjęcie interwencji, w ramach posiadanych kompetencji, WIOŚ przeprowadził 12 kontroli. Ustalenia kontroli interwencyjnych w większości przypadków potwierdziły naruszanie wymagań ochrony środowiska.

 

Referat wygłoszony na spotkaniu Stowarzyszenia w dniu 27.03.2014 r.

Janusz Miśkowicz