Obchody 33 rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Jaśle.

Tekst kazania wygłoszonego na Mszy św. za Ojczyznę 13.12.2014 r. przez ks. A. Kostrząba.

 

Dzisiaj usłyszeliśmy w czytaniu pierwszym Ewangelii odniesienie do Eliasza, który miał przyjść i swoim mocnym głosem, swoim orędziem ożywić ducha Narodu Wybranego. Przygotować na spotkanie z Mesjaszem, z Panem Jezusem Chrystusem. Wiemy, bo nieraz słyszeliśmy z ambony, że tym Eliaszem był Jan Chrzciciel. Ale pozwólcie że to proroctwo postaram się odnieść do naszych czasów współczesnych. Otóż był taki dzień, kiedy stanął na naszej Ziemi Eliasz. W mocy Ducha Świętego, w mocy ognia łaski, mądrości, ubrany potęgą nieomylności Namiestnika Chrystusowego na Ziemi wołał: „niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej Ziemi”. Te słowa współczesnego Eliasza, którym jak domyślamy się był Jan Paweł II, święty papież, padły na żyzną rolę. Wydały plon. Nie od razu, ale w cichości serca. Te pola wyrosły potężnym owocem. Stały się inspiracją dla wielu, aby upomnieć się nie tylko o godne życie, nie tylko o chleb, ale nade wszystko upomnieć się o swą własną wolność; wolność Ojczyzny, wolność myśli, wolność słowa. I oto spełniły się słowa Pisma Świętego dzisiaj przeczytane. Eliasz w mocy Bożego Ducha tchnął ducha w serce Narodu. I zrodziła się Solidarność. Powstali ci, którzy jednomyślnie pragnęli dobra naszej Ojczyzny. Ale wiecie że słowa Eliasza i Jana Chrzciciela nie spotkały się z posłuchem w Narodzie Wybranym. Także i w naszej Ojczyźnie znaleźli się tacy ludzie, którzy bronili władzy nielegalnie zdobytej po II wojnie światowej, a nawet odgrażali się mówiąc, że kto sięgnie po władzę, to mu się odetnie tą dłoń. I rzeczywiście chwycili za oręż i tą dłoń odcięli. 13 grudnia wprowadzenie stanu wojennego. Zastraszanie represjami i śmiercią wielu. Chcieli całkowicie utracić to wołanie współczesnego Eliasza i to dążenie do prawdziwej wolności. Ale mi drodzy ziarno które padło w polskie serca wykiełkowało i dzięki mocy Ducha Świętego powoli rosło, rozrastając się w potężne i mocne drzewo wolności. I nie potrafili przeciwnicy Eliasza ugasić dążenia ku wolności. Przyszedł rok triumfu, wolnych wyborów. Tak wielu musiało oddać życie, aby Solidarność żyła. Także wśród tych, którzy oddali życie byli kapłani – ks. Niedzielak, bł. Jerzy Popiełuszko i inni.

Lata po 89 roku moi drodzy to także dalej wsłuchiwanie się w słowa Eliasza. Był taki czas, rok 96, kiedy Ojciec Św. w swojej katechezie podjął temat dekalogu. Chciał bowiem aby rosnące drzewo miało mocne korzenie. Chciał, aby rosnące drzewo wolności w sercach naszych rodaków zakorzeniło się w tym, co pochodzi od Boga. W dekalogu, w Bożym prawie i aby wyrastało w duchu Ewangelii. Ale znowu układy i być może źli ludzie zamiast z historii uczynić wychowawcę życia, uczynili sposób aby kłamać, aby kluczyć. I dlatego coraz częściej zacierała się granica pomiędzy oprawcą a ofiarą. Nawet do tego stopnia, ze wprost z oprawcy robi się ofiarę – i do tego czasu nie można doczekać się sprawiedliwości i rozliczenia za czas stanu wojennego. Ale ufamy, że głos tego współczesnego Eliasza jest nadal obecny w naszych sercach bijących po polsku, sercach zawsze wiernych jak mówiło się o Polsce: „Polonia semper fidelis”. Jesteśmy pewni, że to drzewo, drzewo wolności, które zakiełkowało dzięki słowom współczesnego Eliasza nadal rośnie i pod swoim cieniem będzie gromadzić tych, którzy miłują wolność, pokój, sprawiedliwość, którzy chcą dobrze dla Ojczyzny, którzy z miłością odnoszą się do Polski. I dlatego stajemy dzisiaj przy ołtarzu, aby te wszystkie nasze myśli przedłożyć Matce Najświętszej. Śpiewaliśmy przed Mszą Św. prosząc o Jej opiekę i Boże wejrzenie ku naszej Ojczyźnie, matce naszej. Wierzymy że tak jest, bo jest naszą Królową i jest naszą Matką. I wierzymy że to drzewo rosnące ku wolności, gromadzące swoje dzieci w jego cieniu, nadal będzie rosło rozwijając się ku pożytkowi naszemu. Ufamy że żadne obce zdanie, nawet takie jak mamy świętować ten dzień, nie będzie zakłócało rytmu wolności, który zrodził się z wołania współczesnego Eliasza.

J.M.