Przełomowym wydarzeniem w dziejach Polski było odzyskanie niepodległości w 1918 r. Zdjęcie godła austriackiego z budynku starostwa stało się dla Jasła symbolem położenia kresu długich lat niewoli w zaborze austriackim. Polska powtórnie pojawiła się na mapach świata.
W dniu 5 listopada 2017 r. o godz. 12.00 w kościele pw. Św. Stanisława BM w Jaśle będzie odprawiona uroczysta Msza Św. dziękczynna za 80 lat życia ks. dr Stanisława Marczaka, b. kapelana jasielskiej „Solidarności” i Honorowego Obywatela Miasta Jasła.
Eucharystii przewodniczyć będzie ks. dr Stanisław Marczak, a homilię wygłosi ks. prof. Piotr Steczkowski.
Na udział w uroczystości serdecznie zapraszają:
Burmistrz Miasta Jasła,
Przewodniczący Rady Miejskiej Jasła,
NSZZ „Solidarność” Region Podkarpacie,
Stowarzyszenie „Solidarni w Jaśle”,
Parafia pw. Św. Stanisława BM w Jaśle.
W miniony piątek odszedł płk. Zbigniew Lazarowicz, „Bratek”, syn legendarnego Adama Lazarowicza „Klamry” – żołnierz AK, „WiN”, później opozycjonista Solidarności w PRL. Dziś na wrocławskim cmentarzu przy ul. Bujwida odbył się Jego pogrzeb.
Uroczystości pogrzebowe zgromadziły tłumy wrocławian i gości. Wśród nich w kościele pw. św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida modliła się rodzina „Bratka”, przyjaciele z Armii Krajowej i WiN, na pogrzebie obecni byli także m.in. wicepremier Mateusz Morawiecki oraz marszałek senior Kornel Morawiecki. Ceremonii pogrzebowej towarzyszyła asysta honorowa polskiego wojska.
Kazimierz Poniatowski był uczestnikiem I Krajowego Zjazdu Delegatów Solidarności. Dzisiaj jest członkiem stowarzyszenia „Solidarni w Jaśle”. Podkreśla, że podpisanie Porozumień Sierpniowych wlało w serca Polaków ogromną nadzieję. – Ta nadzieja dotarła także do Jasła – rozpoczyna rozmowę z „TS”.
Wśród osób, które mocno wpisały się w tworzenie jasielskiej „S”, wymienia m.in. Leszka Twaroga, który w sierpniu 1980 r. udał się do strajkujących w Gdańsku robotników. – Był pracownikiem Wojewódzkiego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych w Jaśle. Wyjechał na Wybrzeże bez zgody kierownictwa zakładu, a po powrocie zwolniono go z pracy. Nie poddał się i zaangażował w tworzenia struktur nowych związków zawodowych – mówi Poniatowski.
Drugą ważną dla jasielskiej „S” osobą był Kazimierz Dubas, kierowca z PKS w Jaśle, – Przewoził towary na długich trasach, dlatego mógł udać się do Gdańska, gdzie pojechał wraz z Kazimierzem Famuratem, prowadzącym prywatny zakład rzemieślniczy. Famurat stał się nijako doradcą Dubasa. Wspólnie ustalili sposób działania, przygotowali argumentację na spotkania z załogami zakładów pracy, w tym także ludźmi z kadry kierowniczej – często nieprzychylnymi rodzącemu się związkowi. Przywozili materiały informacyjne i instruktażowe z różnych stron Polski – wspomina Poniatowski.
Przed wprowadzeniem stanu wojennego w rejonie jasielskim do „S” należało ok. 86,5 proc. Robotników, czyli prawie 30 tys. osób.
Kazimierz Poniatowski podkreśla ważną rolę, którą dla „S” odegrali kapłani. – Od początku z dużym zaangażowaniem wspierali nas dwaj księża z parafii pw. Św. Stanisława BM: nieżyjący już ks. proboszcz Stanisław Kołtak i ks. dr Stanisław Marczak, który do dziś służy radą środowisku „S” – mówi.
Tygodnik Solidarność nr 35, 1 września 2017.
Od 31.08.2017 r. obowiązywać będzie Ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o zmianie ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych oraz niektórych innych ustaw.
Uchwalona ustawa zakłada m.in., że działacze opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane z powodów politycznych będą otrzymywali 402,72 zł miesięcznie bezterminowo (do końca życia) oraz bez względu na dochód.
Zachowało się bardzo mało materialnych pamiątek przeszłości naszej rodziny. To skutek rozmaitych przygód, gwałtownych ucieczek, ukrywania się, przesiedleń do odległych miejsc, dramatów, w jakie obfitował wiek XX. Cenię szczególnie zdjęcie wykonane w 1905 r. w zakładzie fotograficznym we Lwowie – jest na nim dostojnie upozowane młode małżeństwo z dwójką dzieci. Niby nic nadzwyczajnego, gdy jednak przyjrzeć się dokładniej, pod kołnierzykiem pradziadka można zauważyć małego białego orzełka.
O patriotyzmie wśród młodzieży
.
Przed wiekami był niemalże chlebem powszednim. Czym jest teraz? Patriotyzm, bo o nim mowa, nadal budzi w ludziach sprzeczne emocje, chociaż ostatnio państwo kładzie duży nacisk na wychowywanie młodzieży w jego duchu. Jednak myślę, że to jedynie dodatkowe środki, bo według mnie i tak każdy ma w sobie „to coś”, co ciągnie go ku Polsce, ku jej tradycji i historii. Patriotyzm jest w nas zakorzeniony, a my podświadomie splatamy jeszcze bardziej nici łączące nas z tym krajem.
Oczywiście można by tutaj napisać artykuł pełen patosu, wzniosłych słów i ciężkiej treści, motywujący i zawstydzający jednocześnie. Można by, bo czemu nie, napisać także artykuł patriotyzm krytykujący. Ale to nie moje zadanie. Postaram się skupić na tym, jak do patriotyzmu „podchodzi” młodzież, o swoje stanowisko na temat patriotyzmu zapytałam także kilkoro nauczycieli z naszego liceum, W tym celu przeprowadziłam anonimową ankietę wśród klas I i II „a” oraz wśród nauczycieli. Zagadnienia były następujące: „Co Cię definiuje jako patriotę?”, „Polska to dla Ciebie…” oraz „Czy uważasz, że obecnie patriotyzm jest potrzebny, czy można z niego zrezygnować?”
Jak prezentowały się odpowiedzi? Na pierwsze pytanie („Co Cię definiuje jako patriotę?”) w klasie I a dominowały odpowiedzi: miłość do kraju, gotowość do obrony kraju (tak odpowiedziało po 7 osób) oraz dbanie o dobro kraju (to by la odpowiedź 4 osób). Klasa II a natomiast uznała, że ich jako patriotów definiuje kibicowanie Polakom oraz pamięć o świętach narodowych (tak odpowiedziało po 10 osób), a także szacunek do Polski (ta kwestia zdobyła 5 głosów). Wśród nauczycieli dominowały takie odpowiedzi jak udział w obchodach świąt narodowych, szacunek do Polski oraz realizacja hasła „Bóg – Honor – Ojczyzna”.
Drugie zagadnienie (..Polska to dla Ciebie…) przyniosło trochę mniej zróżnicowane odpowiedzi. Dla klasy I a Polska to przede wszystkim ojczyzna (9 głosów), piękny kraj (8 głosów) oraz azyl (4 glosy), dla klasy II a natomiast jest ona domem (15 głosów), ojczyzną (10 głosów) i krajem zamieszkania (8 głosów). Wśród nauczycieli najczęściej pojawiającymi się odpowiedziami były: ojczyzna, piękny kraj oraz kraj, w którym czuję się dobrze.
Przy trzecim zagadnieniu postanowiłam połączyć ogół odpowiedzi, co dało mi 76% osób uważających patriotyzm za potrzebny oraz 24% osób stwierdzających, że można z niego zrezygnować. Ci pierwsi w większości motywowali to faktem, że bez patriotów Polska zginie, ci drudzy zaś uważali, że patriotyzmu już tak właściwie nie ma. Nie do mnie należy roztrząsanie tego. którzy z nich mają rację. Moim zadaniem jest jedynie czysta analiza faktów.
Wydaje mi się, że istotnie dużo osób podświadomie podpina się pod patriotyzm, na co wskazuje nazywanie Polski domem i azylem, miejscem, w którym czują się dobrze. Dla nich nasza ojczyzna jest punktem zaczepienia, miejscem, z którym się łączą i utożsamiają. A osoby, które uważają, że patriotyzmu nie ma, chyba straciły wiarę w nasz kraj. Patrząc ich oczami również mogę dostrzec np. osoby afiszujące się patriotycznymi koszulkami tylko dlatego, że to modne. Tu nie można dzielić ludzi na tych, którzy rację mają i tych. którzy jej nie mają, tak samo jak nie można dzielić ludzi ze względu na religię poprzez pryzmat naszej, którą uważamy za najlepszą. Myślę jednak, że patriotyzm przez najbliższe lata wciąż będzie żywy. Tutaj, w Kołaczycach, będzie go ożywiało między innymi nasze Liceum, uczestnicząc w świętach narodowych, szanując Polskę i dbając o przekazywanie tej wartości dalej. A to nie tylko śpiewanie hymnów, salutowanie przed sztandarem czy walczenie za kraj, jak niektórzy myślą. To po prostu codzienne życie, szacunek dla pracy, ludzi biednych i bogatych, sumienne wykonywanie obowiązków i życie w zgodzie z zasadami moralnymi i własnym sumieniem. To także bycie w porządku wobec siebie i innych ludzi, a co za tym idzie i państwa. Może więc i dla części osób patriotyzm umarł albo nigdy go nie było, ale dopóki są osoby w niego wierzące, to Polska będzie stawała się z roku na rok lepszym krajem. To prognoza dosyć optymistyczna, ale moim zdaniem warto się jej trzymać.
Jeszcze Polska nie umarła, póki my żyjemy…
Katarzyna Sypień
Strefa Młodych – Numer 10 – Grudzien 2016 – Liceum Ogólnokształcące w Kołaczycach
.
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych
Nie ma go tutaj, Zmartwychwstał”
.
.
Jezus żyje i jest obecny pośród nas.
Dzielmy się z wszystkimi tą radością.
Wraz ze Zmartwychwstałym Panem
Budujemy w naszej ojczyźnie
Cywilizację życia i miłości,
I nie lękajmy się!
.
Sympatykom i członkom Stowarzyszenia
Z okazji Świąt Zmartwychwstania Pańskiego
Życzymy, aby światło płynące od
Zmartwychwstałego Pana oświecało drogi
życiowe, było drogowskazem na życie
oraz napełniało wasze serca pokojem i radością
